Dag 16: Afgemat
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
04 Oktober 2017 | Spanje, Mansilla de las Mulas
Gistermiddag op tijd in de Albergue, dus goed relaxen. Tijd om het verslag te schrijven en wat achterstallig werk weg te werken :(
Pa en Maus zaten al echt te genieten, toen de sigaretten op bleken te zijn. De hospitalero van de Albergue gevraagd, of ze ook sigaretten te koop had. Helaas had ze niet… Maar niet getreurd, de jongedame was zo ad rem, dat ze op de fiets stapte en speciaal een paar pakjes sigaretten voor de verreisde peregrino's ging halen: topservice! Wat Don Camino al niet met wat geflirt weet te bereiken ;)
Ook vandaag weer vroeg op ivm de verwachtte hitte. In de Albergue was geen ontbijt te verkrijgen en de eerstvolgende plaats was pas op 7km…. Het was nu behoorlijk koud; de jas moest tot aan de nek toe dicht. Door de kou en gebrek aan ontbijt zat de pas er goed in en waren we 1,5 uur later al in El Burgo Ranero. De eerste de beste bar die open was, werd geplunderd…. Eindelijk weer eens een fatsoenlijk ontbijt: toast met gebakken eieren en spek. De koffie zorgde dat de stemming weer omsloeg naar positief; op een lege maag lopen is geen pretje. Je wordt - zeker met dit soort afstanden - langzaam gammel en duizelig….
Het was na de eerste stop nog niet mogelijk om de jas uit te doen, nog te koud. Ook het volgende deel stond op papier als een lange afstand: 12km. Dus halverwege mocht de jas wel uit, want de zon stond al weer blakend aan een strakblauwe hemel. Na 13km nog geen dorp; je begint dan wel weer te twijfelen, maar achter de volgende bocht bevond zich toch een heel klein verscholen dorpje. Maus was al een stukje voorruit gelopen (gaat sneller op muziek :) ) en zat al te wachten met een verfrissend drankje. Het wachten was op pa. Dit soort afstanden, gelijk in de ochtend, zijn niet echt zijn ding. Zeker niet zonder koffie. Hij kwam dan ook aan en leek zijn laatste oortje versnoept te hebben. Na een Aquarius leek hij weer wat bij zinnen te komen.
Elk voordeel heeft zijn nadeel…. Als je al vroeg dik 20km hebt afgelegd, is het laatste stukje maar een 'piece of cake'. Helaas inmiddels was de ochtend al weer zinderend geworden en bleek ook de laatste 5km toch niet zo makkelijk. Enerzijds omdat het lange saaie stukken zijn en anderzijds omdat de hitte grip op je krijgt. Ik had het geluk, dat Thomas (Italia) hetzelfde tempo als ik had en wij al kletsend dit stuk aflegden. Boeiende gesprekken blijken helend voor lange afstanden. Wij waren - voordat we enige notie hadden - in Mansilla de las Mulas.
Helaas dit keer een oude - en dus 'uitgewoonde' Albergue. Grote slaapzalen met stalen stapelbedden die kraken.. We waren de afgelopen nachten ook wel wat te verwend geraakt met een paar hele goede Albergues. Bijkomend voordeel: de Italianen zijn deels ook in deze Albergue. Zij koken vaak zelf en hebben ons uitgenodigd om vanavond met hun het diner te delen. Ik probeerde hen nog te imponeren, door aan te bieden, het dessert: Tiramisu te maken, maar de winkels zijn gesloten tot 16:30 en dan heeft het niet genoeg tijd meer om op te stijven. Gemiste kans voor de Italianen ;)
Quote van de dag - Frans: Als je door de hitte wordt gesloopt, moet een peregrino worden omgedoopt.
Pa en Maus zaten al echt te genieten, toen de sigaretten op bleken te zijn. De hospitalero van de Albergue gevraagd, of ze ook sigaretten te koop had. Helaas had ze niet… Maar niet getreurd, de jongedame was zo ad rem, dat ze op de fiets stapte en speciaal een paar pakjes sigaretten voor de verreisde peregrino's ging halen: topservice! Wat Don Camino al niet met wat geflirt weet te bereiken ;)
Ook vandaag weer vroeg op ivm de verwachtte hitte. In de Albergue was geen ontbijt te verkrijgen en de eerstvolgende plaats was pas op 7km…. Het was nu behoorlijk koud; de jas moest tot aan de nek toe dicht. Door de kou en gebrek aan ontbijt zat de pas er goed in en waren we 1,5 uur later al in El Burgo Ranero. De eerste de beste bar die open was, werd geplunderd…. Eindelijk weer eens een fatsoenlijk ontbijt: toast met gebakken eieren en spek. De koffie zorgde dat de stemming weer omsloeg naar positief; op een lege maag lopen is geen pretje. Je wordt - zeker met dit soort afstanden - langzaam gammel en duizelig….
Het was na de eerste stop nog niet mogelijk om de jas uit te doen, nog te koud. Ook het volgende deel stond op papier als een lange afstand: 12km. Dus halverwege mocht de jas wel uit, want de zon stond al weer blakend aan een strakblauwe hemel. Na 13km nog geen dorp; je begint dan wel weer te twijfelen, maar achter de volgende bocht bevond zich toch een heel klein verscholen dorpje. Maus was al een stukje voorruit gelopen (gaat sneller op muziek :) ) en zat al te wachten met een verfrissend drankje. Het wachten was op pa. Dit soort afstanden, gelijk in de ochtend, zijn niet echt zijn ding. Zeker niet zonder koffie. Hij kwam dan ook aan en leek zijn laatste oortje versnoept te hebben. Na een Aquarius leek hij weer wat bij zinnen te komen.
Elk voordeel heeft zijn nadeel…. Als je al vroeg dik 20km hebt afgelegd, is het laatste stukje maar een 'piece of cake'. Helaas inmiddels was de ochtend al weer zinderend geworden en bleek ook de laatste 5km toch niet zo makkelijk. Enerzijds omdat het lange saaie stukken zijn en anderzijds omdat de hitte grip op je krijgt. Ik had het geluk, dat Thomas (Italia) hetzelfde tempo als ik had en wij al kletsend dit stuk aflegden. Boeiende gesprekken blijken helend voor lange afstanden. Wij waren - voordat we enige notie hadden - in Mansilla de las Mulas.
Helaas dit keer een oude - en dus 'uitgewoonde' Albergue. Grote slaapzalen met stalen stapelbedden die kraken.. We waren de afgelopen nachten ook wel wat te verwend geraakt met een paar hele goede Albergues. Bijkomend voordeel: de Italianen zijn deels ook in deze Albergue. Zij koken vaak zelf en hebben ons uitgenodigd om vanavond met hun het diner te delen. Ik probeerde hen nog te imponeren, door aan te bieden, het dessert: Tiramisu te maken, maar de winkels zijn gesloten tot 16:30 en dan heeft het niet genoeg tijd meer om op te stijven. Gemiste kans voor de Italianen ;)
Quote van de dag - Frans: Als je door de hitte wordt gesloopt, moet een peregrino worden omgedoopt.
-
04 Oktober 2017 - 16:49
Sienie En Wim :
Afgemat, maar hopelijk moe en voldaan. Jullie treffen het wel met die groep Italianen. En dan gaan ze ook nog lekker koken voor jullie. Eet smakelijk oftewel buon apetito! -
04 Oktober 2017 - 16:49
Catrien:
Kunnen jullie het nog een beetje aan !!met die hitte ,Kop op je loopt nu elke dag naar einde toe..maar even goed een hele prestatie van jullie. Hoe is het nu met jullie voeten?Nog steeds zo branderig, -
04 Oktober 2017 - 18:05
Annie Voppen:
Wat een zware tochten soms en toch een goed humeur houden. Knap hoor. Ik heb alle respect voor jullie.
-
04 Oktober 2017 - 18:18
Geert:
Blijven leuke verhalen -
04 Oktober 2017 - 19:02
Stichting Vrienden Van SVBO:
Dag Frans, Maurice en Raymond. Ook namens de Stichting Vrienden van SVBO enorm veel sterkte de laatste paar weken !!! -
04 Oktober 2017 - 19:38
Imko:
Prachtige verhalen en helemaal niet ZZZZaai ,mede door de foto's,wandelen we met jullie mee.
Niet alleen de italianen maar ook wij hebben respect voor jullie en met nm.Frans natuurlijk
Veel moois gewenst door Sien en Imko.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
