Dag 9: Schijn bedriegt
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
27 September 2017 | Spanje, Belorado
Schijn bedriegt, in meerdere opzichten. Net voordat ik vertrok las ik een review over de Camino van een Amerikaanse hiker; hij was erg negatief. Nadat hij al veel trails had gedaan, was de Camino Frances hem zwaar tegengevallen. Te commercieel en niet authentiek. Dat laatste met name, omdat bijna de hele weg over asfalt moest worden afgelegd. Hierbij kom ik tevens op de vraag van 1 van jullie lezers: is het grootste deel geplaveid? Ik denk dat deze Amerikaan de verkeerde afslag heeft genomen en over de provinciale weg is gelopen, want dit is namelijk het enige asfalt dat wij tegenkomen, als we die af en toe oversteken. De Camino Frances is - tot zover - mijns inziens nog steeds een authentiek pad dat bestaat uit zand, gravel of rotsen, of een combinatie hiervan. Getuige de foto's die steeds bijgesloten.
Elke nacht heeft tot nu toe blijkbaar wel een anekdote. Afgelopen nacht bleek de neusverkoudheid niet alleen mij parten te spelen. Toen om 22:00 het licht uitging, was ik al in een diepe slaap gevallen. De rest van het zaaltje nog niet, zo ook Maus niet. Alhoewel iedereen in de zaal wel snurkt - tenminste ik hoor hen op de momenten dat ik wakker ben - schijn ik het wel heel erg bont te hebben gemaakt. Zo erg, dat Maus die verderop lag er zijn bed voor uit kwam om mij een por te geven, tot grote hilariteit van de zaal.
Blijkbaar is deze Albergue nog niet zo heel oud; alles ziet er nog spik en span uit, maar er is ook aan kleine details gedacht. Bijna overal moet je zoeken naar stopcontacten om bijv. je mobiel weer op te laden, maar hier had elk bed, net boven het hoofdeind een klein plankje met een stopcontact en klein bedlampje. Bovendien - en dit staat met stip op 1 - was er vanochtend een ontbijtbuffet!! Niet dat het heel uitgebreid was, maar toch: brood/toast met bacon en ei of vijgenmarmelade, yoghurt met muesli, koffie en jus d'orange; een luxe. Net als het diner gisteravond; ook top. Voor mij lokale rode bonensoep (bijna net als oma's bruine bonensoep), in ieder geval rijkelijk gevuld als voorgerecht en een heerlijke gestoofde heekfilet als hoofdgerecht. Met een crema de limon als nagerecht. Pa en Maus lieten zich de macaroni met kas als voorgerecht prima smaken en kozen voor de geroosterde kip als hoofgerecht. Tot nu toe hadden we nog niet zoveel keus.
Op papier had het vandaag een slijtageslag moeten worden…. 24 km parcours met praktisch alleen maar klimmen tot 1200m en een weersverwachting met een max van bijna 30 graden…. Maar zoals gezegd schijn bedriegt; de eerste 12 km verliepen tegen alle verwachtingen in prima. We stegen slechts geleidelijk en kwamen al snel in het eerste dorp aan. Toch maar doorgelopen naar het volgende dorp voor een kop koffie. Inmiddels was de zon opgekomen. Alhoewel het zonnetje zich prima liet zien, was het nog steeds nodig om je jas aan te houden. Sterker nog je moest de zon opzoeken om niet teveel af te koelen. Ben zelfs met handschoenen aan begonnen vanmorgen; het was slechts een paar graden boven het nulpunt. Echter dit veranderde al snel; de koperen ploert liet van zich horen en de temperatuur liep snel op. Na de laatste tussenstop - hierna geen dorpen meer tot het eind - in Villafranca bleek het venijn niet in de staart maar in het midden te zitten; Hier kwam een klim van 6 km, waarvan de eerste 3,5 km begonnen met zeker 15% en daarna afzwakte naar ca. 10%. Geukking begonnen voor Pa, op dat moment zijn medicijnen te werken en kreeg hij meer lucht. Nu was het niet meer in het zonnetje lopen, maar de schaduw opzoeken om te kunnen blijven lopen. En veel water drinken……
Op ca. 3/4 vonden we tegen alle verwachtingen in toch nog een mooie rustplaats; een local had midden in het bos 'El oases del camino' ingericht. Een beetje hippy-achtige plek met boombankjes , -tafeltjes en -stoeltjes. Tevens deelde ze heerlijke stukken watermeloen en drinken uit, tegen een donatie. Dit kom je meer tegen; je hoeft niets te geven, maar de meesten voelen zich denk ik bezwaard, zodat ze aan het eind vd dag met een goed gevulde beurs naar huis gaan. Er lag zelfs een matras om even te luieren. Wij hebben er niet te lang gerust, want we voelden de stijfheid in de spieren reeds toeslaan. Vanaf daar was het gelukkig alleen nog dalen. Alhoewel gelukkig, ik begin met het dalen steeds meer last van mijn rechter(de slechte)knie te krijgen en raak dan zelfs achterop bij Pa.
Maus was ons al vooruitgesneld. En ondanks dat we het de avond ervoor nog hadden besproken was hij inmiddels al gearriveerd in San Juan de Ortega en had in het lokale klooster - dit is maar een heel klein plaatsje in de middle of nowhere, dat zo weggelopen kan zijn uit een westernfilm, getuige de gevel van de kerk - al onze slaapplaatsen en diner geregeld. Pa en ik dachten er onderweg namelijk over om nog een dorp verder (3,5km) te lopen, omdat dit hen a) de vorige keer slecht was bevallen, gezien de faciliteiten en b) we dan morgen een minder zware dag zouden hebben; we voelden ons tenslotte nog goed. Maar eenmaal aangekomen in San Juan de Ortega waren we toch wel blij met de acties van Maus. Eindelijk konden de schoenen uit en rust worden genomen.
Quote van de dag - Frans: Met veel zon en alsmaar stijgen, moet een peregrino veel zweten en hijgen.
Elke nacht heeft tot nu toe blijkbaar wel een anekdote. Afgelopen nacht bleek de neusverkoudheid niet alleen mij parten te spelen. Toen om 22:00 het licht uitging, was ik al in een diepe slaap gevallen. De rest van het zaaltje nog niet, zo ook Maus niet. Alhoewel iedereen in de zaal wel snurkt - tenminste ik hoor hen op de momenten dat ik wakker ben - schijn ik het wel heel erg bont te hebben gemaakt. Zo erg, dat Maus die verderop lag er zijn bed voor uit kwam om mij een por te geven, tot grote hilariteit van de zaal.
Blijkbaar is deze Albergue nog niet zo heel oud; alles ziet er nog spik en span uit, maar er is ook aan kleine details gedacht. Bijna overal moet je zoeken naar stopcontacten om bijv. je mobiel weer op te laden, maar hier had elk bed, net boven het hoofdeind een klein plankje met een stopcontact en klein bedlampje. Bovendien - en dit staat met stip op 1 - was er vanochtend een ontbijtbuffet!! Niet dat het heel uitgebreid was, maar toch: brood/toast met bacon en ei of vijgenmarmelade, yoghurt met muesli, koffie en jus d'orange; een luxe. Net als het diner gisteravond; ook top. Voor mij lokale rode bonensoep (bijna net als oma's bruine bonensoep), in ieder geval rijkelijk gevuld als voorgerecht en een heerlijke gestoofde heekfilet als hoofdgerecht. Met een crema de limon als nagerecht. Pa en Maus lieten zich de macaroni met kas als voorgerecht prima smaken en kozen voor de geroosterde kip als hoofgerecht. Tot nu toe hadden we nog niet zoveel keus.
Op papier had het vandaag een slijtageslag moeten worden…. 24 km parcours met praktisch alleen maar klimmen tot 1200m en een weersverwachting met een max van bijna 30 graden…. Maar zoals gezegd schijn bedriegt; de eerste 12 km verliepen tegen alle verwachtingen in prima. We stegen slechts geleidelijk en kwamen al snel in het eerste dorp aan. Toch maar doorgelopen naar het volgende dorp voor een kop koffie. Inmiddels was de zon opgekomen. Alhoewel het zonnetje zich prima liet zien, was het nog steeds nodig om je jas aan te houden. Sterker nog je moest de zon opzoeken om niet teveel af te koelen. Ben zelfs met handschoenen aan begonnen vanmorgen; het was slechts een paar graden boven het nulpunt. Echter dit veranderde al snel; de koperen ploert liet van zich horen en de temperatuur liep snel op. Na de laatste tussenstop - hierna geen dorpen meer tot het eind - in Villafranca bleek het venijn niet in de staart maar in het midden te zitten; Hier kwam een klim van 6 km, waarvan de eerste 3,5 km begonnen met zeker 15% en daarna afzwakte naar ca. 10%. Geukking begonnen voor Pa, op dat moment zijn medicijnen te werken en kreeg hij meer lucht. Nu was het niet meer in het zonnetje lopen, maar de schaduw opzoeken om te kunnen blijven lopen. En veel water drinken……
Op ca. 3/4 vonden we tegen alle verwachtingen in toch nog een mooie rustplaats; een local had midden in het bos 'El oases del camino' ingericht. Een beetje hippy-achtige plek met boombankjes , -tafeltjes en -stoeltjes. Tevens deelde ze heerlijke stukken watermeloen en drinken uit, tegen een donatie. Dit kom je meer tegen; je hoeft niets te geven, maar de meesten voelen zich denk ik bezwaard, zodat ze aan het eind vd dag met een goed gevulde beurs naar huis gaan. Er lag zelfs een matras om even te luieren. Wij hebben er niet te lang gerust, want we voelden de stijfheid in de spieren reeds toeslaan. Vanaf daar was het gelukkig alleen nog dalen. Alhoewel gelukkig, ik begin met het dalen steeds meer last van mijn rechter(de slechte)knie te krijgen en raak dan zelfs achterop bij Pa.
Maus was ons al vooruitgesneld. En ondanks dat we het de avond ervoor nog hadden besproken was hij inmiddels al gearriveerd in San Juan de Ortega en had in het lokale klooster - dit is maar een heel klein plaatsje in de middle of nowhere, dat zo weggelopen kan zijn uit een westernfilm, getuige de gevel van de kerk - al onze slaapplaatsen en diner geregeld. Pa en ik dachten er onderweg namelijk over om nog een dorp verder (3,5km) te lopen, omdat dit hen a) de vorige keer slecht was bevallen, gezien de faciliteiten en b) we dan morgen een minder zware dag zouden hebben; we voelden ons tenslotte nog goed. Maar eenmaal aangekomen in San Juan de Ortega waren we toch wel blij met de acties van Maus. Eindelijk konden de schoenen uit en rust worden genomen.
Quote van de dag - Frans: Met veel zon en alsmaar stijgen, moet een peregrino veel zweten en hijgen.
-
27 September 2017 - 18:36
Johan:
Genieten er samen van !! -
27 September 2017 - 18:47
Ep En Tiny:
Wat weer een prachtig verhaal Raymond. Ga zo door!
-
27 September 2017 - 18:54
Catrien:
Nou dat was zeker een heftige dag ,maar wel een spannend verhaal om te lezen.Gaat het met Maurice ook nog goed?Dikke knuffel voor jullie..Tot dan -
27 September 2017 - 19:04
Lammert En Ineke:
Met veel plezier weer gelezen..
Houd de moed erin. Geniet van de avond en een
Goeie nachtrust. En dan morgen weer vol goede
moed verder... -
27 September 2017 - 19:54
Annie Voppen:
Wat een leuke verhalen en mooie foto's. Geniet van de omgeving en het wandelen samen.
Hoop nog veel verhalen te kunnen lezen.
-
27 September 2017 - 20:04
Sijbe:
Elke avond lees ik met veel plezier jullie belevenissen, 't is soms net of je er zelf bij bent. Je hebt talent Raymond! Ga zo door. -
28 September 2017 - 07:25
Leon Van Hooff:
Weer een mooi verhaal Raymond.
Met al dat lopen........denk je nog wel een beetje aan het fietsen?
Amstel Gold Race bijvoorbeeld? Ga je weer mee komend jaar?
Succes en plezier komende dagen jongen!
-
28 September 2017 - 21:36
Judith:
Mooie verhalen, erg leuk om een klein beetje mee te beleven !! Succes en geniet van- en met elkaar !!
-
28 September 2017 - 22:24
Jessica :
Maurice kan gewoon slecht tegen snurken, Stephan kan het beamen Haha. Maar fijn om elke dag jullie avontuur te lezen! Zet m weer op morge. Ge Stephan en jessica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
