Dag 6: Hoeveel geluk kan iemand hebben
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
24 September 2017 | Spanje, Nájera
Zo'n wijnfestival heeft veel voordelen, maar ook nadelen; het bleef de hele nacht onrustig in de stad. De hele nacht bleven mensen voorbij de Albergue trekken met het nodige lawaai. Gelukkig waren we na de afstand van gisteren goed vermoeid en vielen we om 22:00 gelijk in slaap. Wel ben je dan om ca. 02:00, 03:00, 04:00 en 05:00 weer wakker door al het lawaai. Bovendien had ik door de steeds vroege vertrektijden in de ochtend en door het bezweet raken tijdens de klimmetjes inmiddels een fikse verkoudheid opgelopen. Mijn keel was opgezwollen en mijn neus liep als een gek. Ik werd midden in de nacht badend in het zweet wakker; een griepje. Dit keer was ik het die de andere peregrino's wakker hield met mijn 'geblaf'. Uiteindelijk voelde ik mij erg ziek; hoofdpijn, koorts, keelpijn, spierpijn etc.
Maurice was ook al vroeg wakker en wilde bij het krieken van de ochtend al vertrekken; hij kon niet langer slapen. Hij verliet als eerste de Albergue (06:00). Ik besloot om vandaag bij te komen van de griep en met Pa met de bus naar de volgende halteplaats te reizen.
Toen wij om 08:00 vertrokken (Alberques sluiten om 8:00) was het nog steeds onrustig in de stad. Jongeren die lallend over straat trokken - we zagen zelfs een agent een jonge vrouw die in de goot lag met een warmtedeken bedekken - en de schoonmaakploeg die straten schoon veegde en spoot.
Al met al kwamen wij reeds om 9:30 in Najera aan. De eerste koffietentjes waren net open en daar konden wij ons ontbijt krijgen (ik kreeg nog niks naar binnen). De lokale Alberque Municipale ging pas om 13:30 open, dus er restte ons niets dan op het terras / in het park te wachten. De zon begon inmiddels flink te branden en dat deed mijn verkoudheid goed. Tevens vond Pa nog een drogist (open op zondag!) die hoesttabletten had en ik begon mij snel iets beter te voelen.
Tegen ca. 12:00 gaf Maurice aan, dat hij nog 9km van ons verwijderd was. Echter al wat er kwam, geen Maurice… Enigszins ongerust belden we hem, maar hij nam niet op. Een kwartiertje later werd Pa gebeld; door Maurice. Althans door iemand die zijn telefoon had gevonden. Wij vermoedden dat Maurice erachter was gekomen en nu terug aan het lopen was om zijn telefoon (en jas) terug te vinden. Wij beschreven aan de vinder hoe hij eruit zag en gaven zijn naam door, zodat hij hem zou kunnen herkennen.
Tegen 14:00 kwam Maurice aan in Najera. Geheel onbewust, dat hij geen jas en telefoon meer had…. Bleek dus van zijn backpack afgevallen te zijn; had het nog niet gemist. Inmiddels belde ik Jakob (what's in the name?) uit Karlsruhe, dat Maurice gearriveerd was. Toen Jakob uiteindelijk bij ons aanschoof en zich een biertje voor de moeite goed liet smaken, bleek het verhaal nog grappiger te zijn: Hij liep ergens op de Camino en was door de stilte en de omgeving geboeid. Ineens hoorde hij een telefoon rinkelen (het moment dat ik belde blijkbaar) en zag hij de jas liggen. Hij dacht nog even, dat een andere peregrino ergens achter een boom zijn behoefte zat te doen en schreeuwde om aandacht. Niemand reageerde, dus hij besloot om de jas op te pakken en naar de telefoon te kijken. De telefoon was vergrendeld met een wachtwoord, dus hij kon er niet veel mee. Net toen hij weer verder wilde - hij zou de jas en telefoon meenemen naar Najera - werd hij ingehaald door een Letse die in een Applestore werkt!! Zij wist hoe ze het wachtwoord kon omzeilen en zo bleek hij dus in de gelegenheid om ons te bellen. Hoeveel geluk kan iemand hebben…….
Quote van de dag - Frans: Ook al verlies je je telefoon,
op de Camino is het niet ongewoon,
dat er peregrino's zijn,
die goed het verschil kennen tussen mijn en dijn.
Dat de zon die aan de horizon gloort,
zodat hij weer komt waar hij hoort.
Maurice was ook al vroeg wakker en wilde bij het krieken van de ochtend al vertrekken; hij kon niet langer slapen. Hij verliet als eerste de Albergue (06:00). Ik besloot om vandaag bij te komen van de griep en met Pa met de bus naar de volgende halteplaats te reizen.
Toen wij om 08:00 vertrokken (Alberques sluiten om 8:00) was het nog steeds onrustig in de stad. Jongeren die lallend over straat trokken - we zagen zelfs een agent een jonge vrouw die in de goot lag met een warmtedeken bedekken - en de schoonmaakploeg die straten schoon veegde en spoot.
Al met al kwamen wij reeds om 9:30 in Najera aan. De eerste koffietentjes waren net open en daar konden wij ons ontbijt krijgen (ik kreeg nog niks naar binnen). De lokale Alberque Municipale ging pas om 13:30 open, dus er restte ons niets dan op het terras / in het park te wachten. De zon begon inmiddels flink te branden en dat deed mijn verkoudheid goed. Tevens vond Pa nog een drogist (open op zondag!) die hoesttabletten had en ik begon mij snel iets beter te voelen.
Tegen ca. 12:00 gaf Maurice aan, dat hij nog 9km van ons verwijderd was. Echter al wat er kwam, geen Maurice… Enigszins ongerust belden we hem, maar hij nam niet op. Een kwartiertje later werd Pa gebeld; door Maurice. Althans door iemand die zijn telefoon had gevonden. Wij vermoedden dat Maurice erachter was gekomen en nu terug aan het lopen was om zijn telefoon (en jas) terug te vinden. Wij beschreven aan de vinder hoe hij eruit zag en gaven zijn naam door, zodat hij hem zou kunnen herkennen.
Tegen 14:00 kwam Maurice aan in Najera. Geheel onbewust, dat hij geen jas en telefoon meer had…. Bleek dus van zijn backpack afgevallen te zijn; had het nog niet gemist. Inmiddels belde ik Jakob (what's in the name?) uit Karlsruhe, dat Maurice gearriveerd was. Toen Jakob uiteindelijk bij ons aanschoof en zich een biertje voor de moeite goed liet smaken, bleek het verhaal nog grappiger te zijn: Hij liep ergens op de Camino en was door de stilte en de omgeving geboeid. Ineens hoorde hij een telefoon rinkelen (het moment dat ik belde blijkbaar) en zag hij de jas liggen. Hij dacht nog even, dat een andere peregrino ergens achter een boom zijn behoefte zat te doen en schreeuwde om aandacht. Niemand reageerde, dus hij besloot om de jas op te pakken en naar de telefoon te kijken. De telefoon was vergrendeld met een wachtwoord, dus hij kon er niet veel mee. Net toen hij weer verder wilde - hij zou de jas en telefoon meenemen naar Najera - werd hij ingehaald door een Letse die in een Applestore werkt!! Zij wist hoe ze het wachtwoord kon omzeilen en zo bleek hij dus in de gelegenheid om ons te bellen. Hoeveel geluk kan iemand hebben…….
Quote van de dag - Frans: Ook al verlies je je telefoon,
op de Camino is het niet ongewoon,
dat er peregrino's zijn,
die goed het verschil kennen tussen mijn en dijn.
Dat de zon die aan de horizon gloort,
zodat hij weer komt waar hij hoort.
-
24 September 2017 - 17:26
Jorg:
Mooi avontuur en uitdaging ! Leuk om jullie zo te volgen en de verhalen te lezen. Veel succes en genieten maar :) -
24 September 2017 - 17:40
Geert:
Leuke verhalen Raymond -
24 September 2017 - 18:14
Nathalie :
Het St jacob beeldje in Maurice zijn rugzag brengt toch geluk. Hopelijk gaat het morgen beter en kunnen jullie de reis hervatten
-
24 September 2017 - 18:18
Nathalie :
De heilige Antonius bedoel ik -
24 September 2017 - 18:40
Jessic A:
Fantastisch dat het zo allemaal weer goed komt beterschap Raymond en Frans hopen dat jullie snel weer opknappen -
24 September 2017 - 19:07
John:
Prachtige beschrijving van jullie ervaringen Raymond. Beterschap
-
24 September 2017 - 19:15
Thijs:
Hoe verrassend.......gelukkig bestaan er nog eerlijke mensen -
24 September 2017 - 19:33
Leon:
Inderdaad, wat een geluk. Wij hebben vandaag, de jouw zeer bekende, oranje peleton tocht gefietst. Mooi weer en lekker door kunnen rijden. Groeten van een je fietsmaten. -
25 September 2017 - 10:50
Annet:
Wat een geluk, maar op deze route mag je op wondertjes hopen toch? En wat vervelend voor je Raymond dat je niet fit bent. Beetje op jezelf passen hè?
Mooie quotes (op rijm) maakt je vader, echt grappig!!
-
25 September 2017 - 12:47
Catrien:
Wat een belevenis allemaal en mooie verhalen,maar hoe gaat het met jullie,knapt het weer een beetje op.Hou elkaar maar goed in de gaten.Je hebt nog heel veel kilometers voor de boeg en je moet natuurlijk ook eerst wennen dat wordt vast met de dag makkelijker.Beterschap voor diegene die zich niet zo lekker voelt en lieve Gr van mij -
25 September 2017 - 17:35
Ruud:
Mooie verhalen van julli belevenissen Raymond.
Beterschap en sterkte, hopelijk gaat het morgen beter -
25 September 2017 - 21:31
Eric:
Beterschap Raymond!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
