Dag 24: De 'killer' van de Camino

Gisteren zagen we hem al de hele dag voor ons liggen; de passage (col) naar O Cebreiro. Vandaag stond hij op het programma. Weliswaar niet de hoogste beklimming, maar wel de langste: ca. 1000m stijging over ca. 28 kilometer.
 
Maar eerst over vannacht….
 
Na het diner gisteravond weer op tijd naar de Albergue en naar bed. Dit was een kleine gezellige Albergue met een relatief kleine slaapzaal. Zowel Maus als ik hadden een top stapelbed. Tegen een een uur of 2:00 ineens een doffe klap. Zelfs met mijn oorplugs in ontging me dit niet. Alhoewel de rest van de slaapzaal gewoon doorsliep, zag ik onmiddellijk dat Maus uit zijn bed was gevallen…. En hij lag roerloos op de grond. Gelukkig gaf hij gelijk daarna aan, dat hij dacht dat hij ok was , maar even niet wilde bewegen om alles te controleren. Hij bleek op zijn arm te zijn gevallen en alles was nog heel. Waarschijnlijk hebben die paar glaasjes wijn de klap opgevangen ;)
 
Wederom om 6:00 op. Meestal doe ik mijn oorplugs aan het eind van de nacht uit - wordt altijd wel een paar keer wakker - maar dit keer had ik ze nog in. Mijn wekker is een kraaiende haan… en ik hoorde het zelf dus niet. Gelukkig begint hij zacht en wordt dan pas luider, zodat Maus mij waarschuwde.  Na het ontbijt op weg.
 
Uiteraard was in de stad nog verlichting, maar al snel moest de hoofdlamp weer op.  De klim begon gestaag en liep langs een smalle bergpasweg. Het deed me nog het meest denken aan de weg omhoog naar Alp d'Huez, maar dan minder steil en minder haarspeldbochten.  Dit ging zo zo'n 15 kilometer door. Af en toe liep de weg onder een snelweg door die tussen de bergen op pijlers is gebouwd. Ca. Om de 3km vind je wel een dorpje met cafe of bar om een koffie of een drankje te nuttigen.
 
Het was vanochtend steenkoud; blij dat ik de pijpen weer aan de broek had geritst. Het bleef ook lang koud. Alhoewel de zon zich al wel op tijd roerde, bleef hij tussen de bergen lang onzichtbaar in de zin, dat we de warmte ervan nog niet konden vangen. Vandaag voor het eerst tot ca. 12:00 de jas aan gehad. Eenmaal in de zonnestralen, werd het al snel veel te warm in de kleding en konden we in korte broek verder.
 
Na 15 kilometer werd het wat steiler. Op ca. 20km - volgens de kenners - zou het nog erger worden. En dat herinnerden ze zich goed. Vlak hiervoor nog een broodje gegeten voor de extra energie en daarna verder. Na dit dorpje werden we van de weg afgeleid en volgde een zeer steil rotspad. Daar waar het de eerste km's gemiddeld niet boven de 4% kwam, zaten hier zeker stukken van 12-15% tussen. Puffen en zweten dus. Gelukkig liep dit pad grotendeels tussen de bomen, zodat je nog wat schaduw genoot, maar de laatste 5km waren onder de brandende zon. Druipend van het zweet, wisten we zo O Cebreiro te bereiken. De 'killer' had ons er niet onder gekregen…… Eenmaal boven bij de Albergue heb je een overweldigend uitzicht over beide dalen (geprobeerd dit in een panaramafoto vast te leggen). Room with a view dit keer.
 
Quote van de dag - Raymond: Loon naar werken.