Dag 10: Burgos

Ik snap nu waarom Maus gisteren al had ingecheckt; de slaapplaatsen waren al verdeeld. Raad eens? Ik ben verbannen naar een andere slaapzaal…. ;)
 
Dat heeft tot gevolg gehad, dat ik een erg slechte nacht had. Niet die andere slaapzaal, maar de bedden in dit voormalige klooster waren gewoon te klein. Maus had er zelf ook last van. Ik kon alleen op mijn rug - wat weer veel gesnurk tot gevolg had - klem tussen hoofd- en voeteneind liggen. Deze ongemakkelijke houding (slaap toch het liefst op mijn buik) heeft mij wakker gehouden.
 
Grappig was dat toen wij rond 19:00 buiten op het terras voor het klooster - dat dan weer wel - zagen we ineens Jesus voorbij komen. Natuurlijk stopte hij even bij ons. Het bleek, dat hij de vorige avond een jointje had gehad en daardoor gisterochtend te laat was vertrokken. Bovendien schiet hij onderweg steeds andere peregrino's aan (om ze te bekeren ;) ), waardoor zijn wandeling langer dan gepland duurde. Hij moest echter stofhappen; er was geen plaats meer in de herberg (zelfs niet in de stal bij de os en de ezel) en moest te elfder ure door naar het volgende dorp. In dit terwijl het al begon te schemeren en maar hopen dat daar nog wel plaats was. Na 1 biertje heeft hij de stoute schoenen toch maar aangetrokken en vertrok.
 
Weer in alle vroegte (7:00) op pad, zonder ontbijt, dat kennen de nonnetjes niet. Dit keer echt in het aardedonker; San Juan de Ortega ligt op hoogte in het bos. Dus strompelen met je hoofdlampje tussen de bomen. In het schijnsel van de hoofdlamp was je eigen ademhaling ook goed zichtbaar; zou koud was het. Handschoenen aan en met de wandelstokken het parcours verkennen, zoals een blinde met zijn geleidestok. Gelukkig was de eerste 3km downhill, wat het iets makkelijker maakte. In het eerstvolgende dorp een kop koffie met een broodje en daarna weer verder. Het was een zeer heldere nacht en omdat je midden in de natuur loopt, zonder enige strooilicht van steden, was de sterrenhemel heel goed zichtbaar. Je voelt je dan bijna ongenaakbaar.
 
Langzaam kwam de zon weer op kondigde zich weer een mooie dag aan. Inmiddels waren we weer aan het stijgen. Dit keer een bijzonder mooi maar zeer ongelijk rotspad. Voetje voor voetje kijken waar je je volgende stap neerzet. Halverwege dient zich naast het pad een militair terrein aan, met grote waarschuwingsborden voor overtreders. Deze klim was de moeite waard; boven aan de top staat weer een gedenkteken (groot kruis) en ligt een veld met opgestapelde stenen in vormen (o.a. een soort graancirkel, waar vanmorgen een mede-peregrino een soort meditatie-oefening op blote voeten aan het doen was). Tevens was dit voorlopig ook onze laatste klim. Wij hebben enkele dagen geleden de wijngaarden al achter ons gelaten. Nu gaan we de hele Riojastreek verlaten en komen we in Castyllias y Leon.  De velden die we vanochtend passeerden toonden een mistroostige blik; uitgestrekte uitgebloeide en bijna verdorde zonnebloemen. Geen Van Goghtafereeltje….
 
We zien in de verte al Burgos liggen. Helaas is het nog zeker 17km vanaf de top. En dat blijk toch een verrekt eind te zijn. Bovendien was de totale afstand van 28km ook niet misselijk. En inderdaad zeker de laatste 4km blijken slopend. Je loopt al in Burgos en trekt langs de rivieroever richting het centrum. En die rivieroever lijkt geen eind aan te komen…. Uiteindelijk spot je dan de kathedraal en weet je dat je dicht bij je einddoel bent. Desalniettemin heeft deze dag mij gesloopt; de voeten willen heel graag uit de schoenen en dat is dan ook het eerste wat er gebeurde.
 
Vanochtend had Maus zichzelf al een goede nachtrust beloofd. Onderweg heeft hij nog 2 goedkope hotelkamers weten te bemachtigen, zodat we eens kunnen uitrusten (en misschien zelfs uitslapen). Een kleine beloning voor het behalen van 1/3 van het traject. De hotels liggen wel uit elkaar, maar beide niet verder dan 1 km van het centrum, zodat we de laatste avond van een aantal peregrino's kunnen vieren. We nemen afscheid van Dermot en Christina, die in Burgos hun camino afbreken…..
 
Quote van de dag - Frans: Peregrino's moeten eerst afzien en genieten pas nadien.