Dag 12: Snel herstel

Een lichaam herstelt zich schijnbaar ontzettend snel… Gisteravond had ik het gevoel niet meer verder te kunnen, zo zeer deed alles (m.n. Voeten). Een goede lange nachtrust en je merkt er nagenoeg niets meer van. Nou niets, in elk geval had ik vanmorgen weer het gevoel verder te kunnen. Wellicht dat de paella met de opbeurende speech er ook aan heeft bijgedragen.
 
Iedereen die wel eens een weekje is wezen skiën, weet hoe het voelt als je de derde dag je skischoenen weer aantrekt; je ziet er tegenop, maar wanneer je ze eenmaal weer aanhebt, zit het weer goed. Zo hebben wij dit met onze wandelschoenen. Ondanks dat je lichaam herstelt is, voelen de voeten gewoon beurs aan de onderkant. De wandelschoenen weer aantrekken is dus niet een pretje. Maar wanneer de veters weer zijn dichtgetrokken zit het weer als gegoten. De schoenen hebben zich inmiddels natuurlijk ook helemaal naar onze voeten gevormd.
 
Vanwege de verwachte hitte, vanochtend vroeg uit de veren en al om 6:45 op pad. Eigenlijk zou er vandaag ook weer een etappe van ca. 35km op het programma staan, maar het programma van morgen is slechts 15. Dus hebben we besloten die van vandaag op te knippen en de laatste 6km aan die van morgen te plakken, zodat we twee evenredige etappes zullen hebben; beter voor de voeten. Bovendien weten de ervaren peregrino's dat in Boadillo een mooie overnachtingsplek, met tuin is.
 
Net als gisteren is de etappe weer verdeeld in 3 lange stukken. Het eerste deel voert ons voornamelijk langs een smal bergpad. Omdat het nog stikdonker is, moet de hoofdlamp er bij aan, ander struikelt er vast iemand over de stenen. Zodra we het dorp uit lopen, lijkt het alsof het in de verte onweert. Kleine lichtflitsen komen ons tegemoet. Echter deze volgen elkaar wel heel snel en heel regelmatig op en zijn erg kort. Het blijken grote windturbines aan de andere kant van de berg te zijn, die met lampen het vliegverkeer waarschuwen. Het is ook niet echt koud; er is bijna geen wind. Eigenlijk is de jas aan teveel, maar uit kan die ook nog niet; we zijn allemaal wel wat verkouden.
 
Tegen het ochtendgloren doemt het eerste dorp op; althans dat denken we. Het blijkt een ruïne van een 15e-eeuws klooster te zijn, dat als poort boven de weg uittorent. Echter om de hoek zien we het dorp al wel liggen; toch nog zo'n 3km te gaan. De eerste stop is op ca. 8km en het schemert zelfs nog lichtjes, maar we hebben al 1/3 van vandaag erop zitten; dat geeft de burger moed. Met een kop koffie gaat het tweede deel een stuk makkelijker.
 
We wisten dat er nog een klimmetje zou komen… Dit bleek echter een puist te zijn van gem. 12% stijging over 1,5km, meer dan een 'klimmetje'. Eenmaal boven even op adem komen en genieten van het uitzicht. Aan de achterzijde zelfs een afdaling van 18% en daarna weer zo'n eindeloze vlakte zonder zicht op een dorp of stadje. De tweede en laatste tussenstop zou op ca. 20km moeten liggen, maar terwijl de app aangeeft, dat we al 20km gelopen hebben is er nog niets in zicht. Plots doemt zich rechts van ons een dorp op…. En vervolgens volgt voor ons een bord met een afslag naar links… Balen. Gelukkig wordt de camino via een pad omgeleid naar hetzelfde dorp, waar we van een verfrissing en een broodje genieten. Even een langere pauze…
 
Alls het goed is hebben we nog ca. 8km voor de boeg. De gouden cirkel wil maar niet door het wolkendek breken en wij lopen gestaag door. Er is geen zuchtje wind, dus zijn we met de bewolking erg in ons nopjes. Heel af en toe breekt hij toch door en dan is het gelijk bloedheet. Het hoofd en de benen voelden goed, dus het tempo lag relatief hoog en in een vloek en een zucht zijn we op onze bestemming (13:30). Geen woord gelogen; de albergue is een oase van rust in het geniepige dorpje, wat aan de buitenkant niet te zien is. Een prachtige tuin om de middag luierend door te brengen en de voeten nog meer rust te geven. Maar bovenal een zwembad. Het water is letterlijk ijskoud, niet geschikt om in te zwemmen, maar heerlijk om het branderige gevoel uit de voeten te halen. Je hebt bijna het gevoel dat er geen gevoel meer in zit….
 
Terwijl wij zitten te luieren duikt er een trouwgezelschap op; deftige geklede locals die een feestje komen vieren in de albergue. Ben bang dat ze van een koude kermis thuis zullen komen; zij opgedoft en schoon en fris en wij vies en ruikend naar zweet. Het mag voor hen de pret niet drukken en wij hebben zo ook nog wat voor het oog ;).
 
Quote van de dag - Frans: Een peregrino's dagprijs is een klein stukje paradijs.